عبور کل بسته کابل ها از طریق یک حلقه مغناطیسی فریت، یک سیم پیچ خفه کننده حالت معمول را تشکیل می دهد. با توجه به الزامات، کابل را می توان چندین دور بر روی حلقه مغناطیسی پیچید. هرچه تعداد چرخش ها بیشتر باشد، اثر سرکوب در تداخل فرکانس کمتر بهتر و اثر سرکوب در نویز فرکانس بالاتر ضعیف تر است. در مهندسی واقعی، تعداد دورهای حلقه مغناطیسی باید با توجه به ویژگی های فرکانس جریان تداخل تنظیم شود. معمولاً وقتی باند فرکانس سیگنال تداخل نسبتاً گسترده است، می توان دو حلقه مغناطیسی را روی کابل قرار داد و هر حلقه مغناطیسی تعداد چرخش های متفاوتی دارد، به طوری که تداخل فرکانس بالا و تداخل فرکانس پایین را می توان در کابل سرکوب کرد. همان زمان. از نقطه نظر مکانیسم سیم پیچ خفه کننده حالت مشترک، هر چه امپدانس بزرگتر باشد، اثر سرکوب تداخل آشکارتر است. امپدانس سیم پیچ چوک حالت مشترک از اندوکتانس حالت مشترک Lcm=jwLcm می آید. از این فرمول سخت نیست که بفهمیم برای فرکانس مشخصی از نویز، هرچه اندوکتانس حلقه مغناطیسی بزرگتر باشد، بهتر است. اما وضعیت واقعی چنین نیست، زیرا یک ظرفیت انگلی روی حلقه مغناطیسی واقعی وجود دارد و نحوه وجود آن به موازات اندوکتانس است. هنگام مواجهه با سیگنال های تداخل فرکانس بالا، راکتانس خازنی خازن کوچک است، که باعث اتصال کوتاه القایی حلقه مغناطیسی می شود و در نتیجه سیم پیچ خفه کننده حالت معمولی را بی فایده می کند.